Oproep voor gedeprimeerde gedichten!
Heb je, na een breuk in je relatie, liefdespijn?
Schrijf je gedicht op en e-mail het naar roelvduijn@planet.nl Wij
plaatsen je gedicht, als je wilt onder pseudoniem, graag en gratis in deze
site! Je weet, opschrijven is beter worden. Maak het voor jezelf zo lang
en precies als de vloed van je tranen.
Ravijn
Jij liet me vallen
van heel hoog
diep omlaag
Sterker nog ...
jij was het, die me gooide
dit ravijn in duwde
alsof ik niets was ...
En niets was ik,
ik zweefde radeloos, gewichtloos
en de bodem kwam maar niet in zicht
Ik bereidde me voor op de klap
die ik niet wilde
niet voorzien had,
nooit
De bodem was zo ver uit zicht,
ik viel en val maar door ... en door
Niemand die me vangt
daar in de diepte
O jawel, ik sta er zelf
mijn armen gaan open
en zachtjes glijd ik
dit oude nieuwe lichaam binnen
Mijn voeten voelen zachte groene aarde
mijn oren horen vogels
water kabbelt weer
Ik ruik de bloemen,
voel de warmte binnenstromen
in mijn eigen luwe dal
Ik keek, jij stond daarboven,
zag me niet meer in die diepte
wist niet of ik 't overleefd had
Daarboven stormde het,
je klampte je vast aan een struik
en wist niet dat je ook gevallen was,
onderweg
uit mijn hart
Arja van der Kooij
